گوگل، کمپانی محبوب و منفور همه دهه‌ای پر فراز و نشیب پشت سر گذاشت و موضوع صرفاً درباره تثبیت بیشتر جایگاهش در میان کمپانی‌های پیشرو تکنولوژی نبود. در سال ۲۰۰۹ این کمپانی در جمع ۲۰ کمپانی بزرگ جهان بود که به خاطر سال‌ها فعالیت در زمینه یوتوب، کروم و چیزهایی از این دست بود. اما در سال ۲۰۱۹، گوگل به کمک آلفابت، خودش را در جمع ۲۰ کمپانی بزرگ جهان یافت.

دهه اخیر دهه‌ای شگفت‌انگیز برای تمام صنعت تکنولوژی بود، اما گوگل به خاطر تاثیرگذاری گسترده‌اش موردیست که باید بیشتر مورد بررسی قرار بگیرد. گوگل طی سال‌های اخیر و موازی با رشدی که تجربه می‌کرد، وارد حوزه‌های متعددی شد و آنقدر روی محصولات و سرویس‌های ناکام دست گذاشته که باورش سخت است بیش از این قادر به اشتباه کردن باشد.

اما علی‌رغم این اشتباهات، گوگل در نخستین روزهای سال ۲۰۲۰ شرایطی بهتر از هر زمان دیگر دارد. در همین راستا تصمیم گرفتیم مروری کنیم بر یک دهه موفقیت و اشتباه‌های گوگل و برخی از مهم‌ترین وقایع ۱۰ سال اخیر را از نظر رد می‌کنیم.

۲۰۱۰: شروعی نه‌چندان فروتنانه

 

در این لحظه از تاریخ، گوگل برای بیش از یک دهه فعالیت کرده است. بعد از یک عرضه اولیه سهام شدیدا مورد انتظار در سال ۲۰۰۴، کمپانی ساکن مانتین ویو به سراغ عرضه (یا خرید) گوگل مپس، اندروید،‌ یوتوب، کروم و سرویس‌های دیگری رفت که جایگاهش را به عنوان رهبر صنعت تکنولوژی تثبیت می‌کردند.

گوگل اما به نرم‌افزار بسنده نکرد و طی سال ۲۰۱۰ در همکاری با اچ‌تی‌سی از موبایل هوشمند نکسوس وان رونمایی کرد. این دستگاه اندروید ۲.۱ را به اجرا در می‌آورد اما بعدا به اندروید جینجربرد به‌روزرسانی شد. با این همه عملکرد نکسوس وان به اندازه نکسوس اس که اواخر همان سال عرضه شد موفقیت‌آمیز نبود؛ موبایلی که این بار در همکاری با سامسونگ ساخته شده و اگرچه بی‌نقص نبود،‌ اما به سکوی پرتابی برای سخت‌افزارهای بعدی گوگل تبدیل شد.

در سال ۲۰۱۰ ضمنا شاهد وقوع اتفاقی دیگر بودیم که پیامدهایش تا پایان دهه احساس می‌شد: درگیری قانونی با اوراکل. موضوع راجع به استفاده از کدها و رابط‌های برنامه‌نویسی متن‌باز بود و نتیجه پرونده می‌توانست تاثیری عظیم بر تمام صنعت تکنولوژی بگذارد. از آن زمان،‌ رای دادگاه دو بار به نفع گوگل بوده است اما نبرد کماکان ادامه دارد و رای نهایی دادگاه عالی آمریکا، در سال ۲۰۲۰ اعلام خواهد شد.

۲۰۱۱:‌ سرویس‌های جدید،‌ مدیرعامل قدیمی

 

سال ۲۰۱۱ با تغییرات مدیریتی رادیکال در گوگل آغاز شد و اریک اشمیت بعد از ۱۰ سال از سمت مدیرعامل گوگل کنار رفت. با بازگشت لری پیج به سمت قدیمی‌اش به عنوان رییس کمپانی، گوگل در استراتژی جدیدش می‌خواست به ریشه‌های استارتاپی خود پایبند بماند و تبدیل به غولی دیگر مثل مایکروسافت نشود.

طرفداران دیوایس‌های کروم‌بوک، سال ۲۰۱۱ را به عنوان سالی به یاد می‌آورند که سیستم عامل کروم منتشر شد. این نرم‌افزار سبک‌وزن و متن‌باز، اکنون به میلیون‌ها دیوایس در مدارس سراسر جهان قوت می‌رساند و گوگل همچنان به این پلتفرم متعهد باقی مانده.

در تلاشی برای تکرار موفقیتی که فیسبوک با شبکه اجتماعی‌اش به دست آورد، گوگل هم شبکه اجتماعی خودش را راه‌اندازی کرد: گوگل پلاس. این سرویس با تجاربی که پیشتر از طریق گوگل ویو و گوگل باز به دست آمده بود توسعه یافت، اما طی سال ۲۰۱۹ درهایش برای همیشه بسته شد.

یک سرویس بزرگ دیگر هم در سال ۲۰۱۱ از راه رسید: گوگل والت (که بعدا تبدیل به گوگل پی شد). گوگل والت فرسنگ‌ها با گوگل پی امروزی و سهولتی که ارائه می‌کند فاصله داشت اما تبدیل به فونداسیونی شد برای اینکه سرویس‌های مشابه به صورت گسترده در دسترس عموم قرار بگیرند.

از منظر سخت‌افزار، گوگل شرکت Motorola Mobility را به قیمتی بیش از ۱۲ میلیارد دلار خرید اما هیچوقت از آن استفاده نکرد. اهالی مانتین ویو بعدا همین شرکت را به رقمی کمتر از ۳ میلیارد دلار به لنوو فروختند. اما رشد اندروید در سال ۲۰۱۱ اعجاب‌انگیز بود و در همان سال رسما به پرمخاطب‌ترین سیستم عامل موبایل در آمریکا تبدیل شد.

۲۰۱۲: گوگل گلس از آسمان افتاد

 

یکی از مهم‌ترین اتفاقات سال ۲۰۱۲، عرضه گوگل گلس پس از مراسمی بود که سرگئی برین در جریان آن برای یکی از آخرین دفعات حضوری عمومی از سمت گوگل داشت. گوگل گلس به عنوان آینده تکنولوژی معرفی شد اما به خاطر نگرانی‌های مربوط به امنیت و حریم خصوصی، به سرعت ممنوع شد. نتیجه اینکه گوگل در سال ۲۰۱۷ آن را به برندی تازه برای تکنولوژی‌های سازمانی تبدیل کرد.

سال ۲۰۱۲ ضمنا همان سالی بود که تبلت نکسوس ۷ معرفی شد و گوگل گزینه‌ای مقرون به صرفه و ارزان را به خانواده نکسوس افزود. این نخستین دستگاهی بود که از اندروید ۴.۱ جلی‌بین بهره می‌گرفت و به لطف پروژه باتر،‌ بهبودهای فراوان از نظر عملکرد ارائه می‌کرد.

۲۰۱۳: کروم‌کست‌ها و جاه‌طلبی‌ها

 

با تداوم تمایل پیچ و برین به جاه‌طلبی‌های بزرگ‌تر، گوگل از تاسیس Calico در سال ۲۰۱۳ خبر داد. این کمپانی جدید قرار بود روی مبارزه با بیماری‌های ناشی از کهولت سن متمرکز باشد اما تا همین امروز از هیچ دارو یا روش درمانی پرده بر نداشته است.

یک اتفاق مهم دیگر کروم‌کست بود که هنوز هم محصولی محبوب در نقاط مختلف جهان به حساب می‌آید. به هنگام عرضه، کروک‌کست از اپلیکیشن‌های معدودی پشتیبانی می‌کرد اما به مرور زمان به اندازه هر سرویس استریم دیگری رشد کرد.

سرویس گوگل ریدر هم در سال ۲۰۱۳ تعطیل و مشخص شد که آنقدرها در جلب مخاطبان موفق نبوده. گزینه‌های جایگزین هم هیچوقت به محبوبیت عمومی نرسیدند و این یعنی فیدهای استایل فیسبوک تبدیل به نرم شدند.

۲۰۱۴: خریدهای بیشتر و جدایی اندی روبین

 

در این سال گوگل دست به چند خرید جالب داد تا افق‌های تازه‌ای را برای آینده خود در صنعت تکنولوژی ترسیم کند. نخستین خرید Nest بود که ۳.۲ میلیارد دلار روی دست گوگل هزینه گذاشت. بعدی هم DeepMind بود که روی هوش مصنوعی متمرکز است و به بهبود بسیاری از الگوریتم‌ها و یادگیری ماشین، و به تبع آن محصولات و سرویس‌های گوگل منجر شد. از دیگر خریدهای آن سال می‌توان به بوستون داینامیکس (که بعدا به سافت‌بنک فروخته شد) و ویز اشاره کرد.

گوگل در سال ۲۰۱۴ اندروید ویر را هم عرضه کرد که امروز به نام Wear OS شناخته می‌شود. بهبودهای این سیستم عامل طی سال‌های اخیر کم نبوده،‌ اما هنوز هم نمی‌توان استفاده از آن را به مصرف‌کنندگان معمولی توصیه کرد.

مهم‌ترین اتفاق سال ۲۰۱۴، جدابیی اندی روبین بود که شخصیتی مهم در تیم اندروید به حساب می‌آمد. گزارش‌های آن سال از این ماجرا چندان موثق نبودند اما نیویورک تایمز در سال ۲۰۱۴ نوشت که روبین به خاطر اتهامات آزار جنسی مجبور به ترک کمپانی شده است. تصمیم گوگل در راستای مخفی نگه داشتن این ماجرا -و پرداخت ۹۰ میلیون دلار به روبین در ازای جدایی‌اش- تا همین امروزی مسئله‌ای جنجال‌برانگیز باقی مانده.

۲۰۱۵: الف مثل آلفابت، گاف مثل گوگل

 

تحت مدیریت پیج و برین، گوگل به یک امپراتوری بزرگ تبدیل شده بود و آنقدر به صنایع مختلف ورود می‌کرد که سرمایه‌گذاران احساس می‌کردند هیچ ایده‌ای ندارد که دارند چه می‌خرند. برای بهبود شرایطی که داشت پیش می‌آمد و در راستای جدا کردن هسته تجاری گوگل از جاه‌طلبی‌هایی مانند Calico و گوگل گلس، این کمپانی تغییری اساسی در ساختار خود به وجود آورد و کمپانی مادر آلفابت تاسیس شد.

گوگل، اندروید، یوتوب و سرویس‌های هسته‌ای دیگر شکلی یکپارچه به خود گرفتند و هر کمپانی دیگری به زیر مجموعه آلفابت تبدیل شد. ساندار پیچای به مدیرعامل گوگل تبدیل شد و پیج سکان آلفابت را برعهده گرفت. برای مصرف‌کنندگان البته هیچ‌چیز تغییر نکرده بود.

در سال ۲۰۱۵ شاهد عرضه Google Fi هم بودیم که طرحی مقرون به صرفه برای سوییچ کردن میان شبکه‌ها و دسترسی به بهترین پوشش اینترنت بود. این سرویس تا همین امروز به کار ادامه می‌دهد اما صرفا به مشتریان آمریکایی خدمات می‌رساند.

در این سال خانواده نکسوس به زباله‌دان گوگل پیوست و در همکاری با هواوی و ال‌جی، آخرین موبایل‌های این سری، یعنی نکسوس ۶پی و نکسوس ۵ ایکس عرضه شدند. دو دستگاه به اندروید ۶.۰ مارشملو مجهز بودند؛ سیستم عاملی که همین امروز هم ۱۰ درصد کاربران اندروید از آن استفاده می‌کنند.

منبع:

http://digiato.com/article/2020/01/03/%DB%B1%DB%B0-%D8%B3%D8%A7%D9%84-%D8%A8%D8%A7-%DA%AF%D9%88%DA%AF%D9%84%D8%9B-%D9%85%D8%B1%D9%88%D8%B1%DB%8C-%D8%A8%D8%B1-%D8%AF%D9%87%D9%87%e2%80%8c%D8%A7%DB%8C-%DA%A9%D9%87-%DB%8C%DA%A9%DB%8C-%D8%A7/